લાગ્યો રમતનો રંગ જામ્યો  હતો ક્રિકેટનો જંગ

હરખતું  હૈયું ને ઉછળતો  દિલમાં જ એક  ઉમંગ

લાલજી ને મોહન  વિચારતા કાતરિયામાં પેઠા

કઈ રમત રમાડવી બધાને એ  વિચારવા  બેઠા

ક્રિકેટમાં આપણું ગજું નહી દોડવાનું જ ના  ફાવે

કુશ્તીમાં પટકવા માટે  ખલી ને  દારસીગ ઝુકાવે

લંગડી કે ખોખોની અનોખી મઝા એક બીજાને ઝાલે

લડે ઝઘડે આપણી સેના ને આપણું મુખ મલકાવે

આપણે  બેવ મુખોટા ને બેય  નારી  મોરચા સંભાળે

મીરાં છોકરી સીધી સાદી નિર્ણાયક ભૂમિકા બજાવે

તમે કહો જી મેડમ અને મારો ભાવ કોઈ ના પૂછે

આવ હરખા આપણે બેવ સરખા કહી  આંસુઓ  લુછે

આપણે રામ રાવણ તો કદી દુર્યોધન અર્જુન બનવું

લડ્યા કરે આપણી સેનાઓ ને આપણે જોયા કરવું

દિવસ આખો આમ ઝઘડા ઝઘડીમાં પસાર કરવો

સાંજ પડે ભાડા ભથ્થાંનો ભેગા મળી હિસાબ કરવો

દેશની મિલકત કે નાણાંને  પોતીકું ગણીને જ  રહેવું

છે ખાનગી સમજણ આપણી સેના જનતાને ના કહેવું